W drugiej połowie lat 70-tych rozpoczęła się zabudowa mieszkaniowa lotniska Gądów Mały, na którym Aeroklub Wrocławski i wiele innych instytucji lotniczych prowadziło swą działalność. W wyniku kilkuletnich przenosin na nowe lotnisko aeroklubu w Szymanowie, zmian miejsca pracy i naturalnych procesów starzenia się, związki łączące członków tej społeczności lotniczej znacznie się rozluźniły. Zjawisko to spotęgowały następstwa stanu wojennego, podczas którego wielu osobom z aeroklubu zabroniono prowadzenia działalności lotniczej na skutek negatywnej weryfikacji. Niektórym zakazano wręcz wstępu na lotnisko. Sporo członków aeroklubu zdecydowało się na emigrację.

W październiku 1987 roku S. Błasiak i Z. Gajewski zaproponowali swym lotniczym przyjaciołom spotkanie w Osiedlowym Domu Kultury „Popowice”. Zgromadziło ono około czterdziestu osób reprezentujących wrocławskie środowisko lotnicze, związane z Aeroklubem Wrocławskim. Byli to piloci szybowcowi i samolotowi, skoczkowie spadochronowi, modelarze, mechanicy i działacze lotniczy. Pomysł „chwycił”, postanowiono spotykać się raz w miesiącu. TRWA TO DO DZIŚ, BEZ MIESIĄCA PRZERWY..

Zebrania te wypełniają prelekcje na tematy lotnicze. Wyświetla się filmy, ogląda przeźrocza, słucha nagrań archiwalnych bądź wspomnień ciekawych ludzi lotnictwa. Takimi też jest wielu członków „Loteczki”, klub skupia bowiem sporo mistrzów i rekordzistów Świata, Europy i Polski w wielu dziedzinach sportów lotniczych. Nie sposób wymienić wszystkich wraz z ich dokonaniami w tym miejscu. O nich przeczytacie dalej na tym portalu.

„Loteczka” oprócz comiesięcznych zebrań organizuje również kilka razy w roku spotkania dodatkowe, np. na lotniskach, w muzeach itp. „Loteczka” zyskała sobie w polskim świecie lotniczym również znaczącą rolę opiniotwórczą. Uznaniem cieszy się jej coroczne wyróżnienie „Złota Lotka”, przyznawane bądź za całokształt działalności, bądź za wybitne osiągnięcia.

„Loteczka” jest klubem, nie mającym swego odpowiednika w Polsce. Jego członkiem można zostać jedynie jednomyślną decyzją wszystkich członków klubu na wniosek poparty przez dwóch jego członków. Dla wspólnego działania członków klubu nie mają znaczenia różnice poglądów politycznych, światopoglądowych i religijnych, różnice w ich pochodzeniu i wykształceniu, wykonywany zawód, stopień wojskowy itp.. Za źródło wspólnej siły uznaje się jedynie umiłowanie lotnictwa i stosunek do niego. Klub nie korzysta z żadnych dotacji zewnętrznych. Wszystkie przedsięwzięcia wewnętrzne realizuje z pieniędzy pochodzących ze zbiórek, organizowanych wśród swych członków. Nazwa klubu „LOTECZKA” wywodzi się od małego elementu skrzydła – lotki, która służy do sterowania przechyleniem szybowca lub samolotu, co jest niezbędne do wykonania skrętu..

Klub Lotników „LOTECZKA” od lipca 2000 roku posiada swoją siedzibę we Wrocławiu przy ulicy Strachowickiej 42A.

„…Na jednym z pierwszych spotkań wyłonił się problem nazwy naszego stowarzyszenia. Dopiero co słuchaliśmy taśmy magnetofonowej z nagranym barwnym monologiem wspomnień ze swych przeżyć lotniczych Bolka Kochanowskiego. Bolo – bo tak go nazywaliśmy- pochodził z Kresów, toteż opowiadając zawsze pięknie i śpiewnie zaciągał „ź wiljenska”. Właśnie mówił: ‘…ljece ja braci już niźjućko, już myśli, trza o ziym prasnońć a tu zaczyna cóś tyrpać, to ja braci zakronżył, ciasnó jak si tylkó da, i tylkó go ljoteczkó, ljoteczkó podtrzymuji…’ i tak dalej. Przypomniał to sobie Stefan Różycki i zaproponował, by dla uczczenia pamięci Bola Kochanowskiego przyjąć nazwę „LOTECZKA”. Wszystkim to się spodobało…”

Na podstawie wpisów Stanisława Błasiaka i Zbigniewa Gajewskiego w „Kronice Loteczki”

Opracował Jan Świerzewicz